Książka Artyści żydowscy w Warszawie 1939–1945 jest pierwszą monografią tego środowiska, zawiera obszerne informacje na temat losów, działalności i twórczości plastyków związanych ze stolicą. Składa się z części opisowej, katalogu 170 dzieł, leksykonu artystów, aneksu. Jej główna część dotyczy getta warszawskiego, autorka zamieściła w pracy także wiadomości na temat tych artystów, którzy znaleźli się na terenach ZSRR (m.in. w Białymstoku, Lwowie, Wilnie) czy ukrywali się po tzw. stronie aryjskiej. Książka jest oparta na archiwaliach, dziennikach, wspomnieniach, dziełach sztuki — materiałach zebranych podczas badań naukowych prowadzonych w latach 2003–2009 w Polsce i Izraelu. Na ich podstawie autorka nakreśliła przejmujący obraz życia ludzi sztuki zamkniętych w getcie, ich walki o przetrwanie i kontynuację twórczości. Istotną częścią monografii jest analiza zachowanego i znanego tylko z opisów dorobku sztuki Holocaustu.